Korina+Giorgos…. hoe het verder ging

Na de eerste ontmoeting met Giorgos kwam hij dan de volgende dag ,zoals  beloofd, naar het  Doge hotel om mij op te halen voor een toertje over het eiland en dan s’avonds eten bij zijn moeder . De hotelbaas was er toevallig ook alweer en zei: Your taxidriver is here but i have the feeling he is not only your driver. Ja, leuk, geinig , vis maar lekker door maar we gaan jou geen sappige details aan de Kretenzische neus hangen.

Het werd een geweldige tocht door de bergen met her en der  kuddes met geiten op straat. Ik wilde dan ook  met mijn pa Harry-genen overal stoppen om ze te fotograferen en ook die schattige kleine kerkjes vereeuwigen. Giorgos zei: Ok, but you will see so many of it after you come and live here. De man had er vertrouwen in dat ik Kerkrade zou inwiselen voor Kreta , dat was wel duidelijk. En dan heb je nog het fenomeen van de kleine miniatuurkerkjes die overal, meestal in gevaarlijke bochten en langs ravijnen staan . Iedereen die hier de eerste keer komt en ze ziet roept verrukt: Oooh wat leuk al die poppenhuiskerkjes. Ik dus ook. Giorgos zei droogjes: The family of people that died here because of a roadaccident put them there with a picture of the dead person or persons inside. The more money they have the nicer the little shrine, the awfull , rusty ones are from family’s who don’t have any money . Nou, dan weet je al meteen hoe het met de rijkunsten van de Kretenzers gesteld is want die dingen staan overal.

Na een uitgebreide lunch in een van de beste taverna’s ging het dan  terug naar Chania en maakte Giorgos bovenstaande foto van mij in het haventje . Ik vind het een : ik vind het hier geweldig maar ik twijfel nog een beetje foto ( dat ook vanwege mijn zorg over hoe ga ik dit aan het thuisfront te K melden maar daarover later meer ). Over Giorgos twijfelde ik trouwens helemaal niet, niet alleen lief en galant maar ook een superlover , daar zou ik ook nog over kunnen uitwijden maar dan kan ik beter  die pornografisch,  getinte verhalen achter een betaalwall zetten  en word ik stinkend rijk.

Enfin, des avonds dus naar het huis van zijn moeder. Nu had ik al veel armetierige hutjes gezien tijdens the roadtrip en de totaal uitgewoonde Seat Ibiza van Giorgos beloofde ook al niet veel dus dan denk je : Ik ben benieuwd hoe zo’n Kretenzische armoedzaaiershut er vanbinnen uit ziet . Dat was dus niet zo. Een mooi  rood geverfd huis met een flinke lap grond eromheen, overal mooie lampjes die de palmbomen en gigantische cactussen en ook olijfbomen feeeriek verlichtten. Binnen , de familie met zus Maria en ma Zoi die gekookt hadden en de zus van Giorgos die zich verontschuldigde en zei: We don’t cook so much because Giorgos said that you don’t eat so much but we also have a tourta /taart  . De moeder van Giorgos zei alleen maar in het Grieks : Welkom in ons huis . Het toen nog echt kleine neefje van Giorgos , de kleine Giannis, kwam alleen maar eens om te kijken of de nieuwe vriendin van zijn oom ook een kado had meegenomen . En ja, dat had ze , een plastic dinosaurus . Dus door hem werd  ik gelijk goed gekeurd. De schoonbroer van Giorgos en stiefpa ouwe Giannis schoven ook aan en , mijn lieve hemel zeg, “we did not cook so much”? Die hele tafel stond boordevol met de meest geweldige gerechten . In Nederland eet daar een heel gezin een week lang van. Maar dat was nog niet alles , de klapper moest nog komen. Uit de oven werd een schaal gehaald met kip en wel met de poten ( en dan bedoel ik dus de klauwen van zo’n beest ) er nog aan . De zus van Giorgos zei: My brother told me you like the chickenfeet so i made the chicken with the feet. Juist ja, kippenpoten ja, ik vind ze lekker en bedoelde dat dus en niet die afschuwelijke klauwen.

Vol afschuw staarde ik naar die klauwen waarvan blijkbaar verwacht werd dat ik ze zou afkluiven. De familie hield de adem in en keek dan weer naar mij . I am sorry , zei ik but i don’t like the feet . It’s a misunderstanding. Opgelucht werd er gelachen en Maria zei : Ooow good , we already thought it is a Dutch thing to eat the feet .

Here taste my mother’s pilaf , it’s the best in Chania .